Wifi, geld en vegetarisch eten

VANDAAG

En zo kan het zijn dat je 4 dagen geen wifi hebt. Lekker rustig, maar ook wel lastig. Inmiddels ben ik aangekomen in Sanandaj. Vroeg uit de veren om vanuit Tabriz de bus te nemen. Kleine misrekening, want de bus ging alleen 's avonds om 8 uur. Gelukkig waren de kaartverkopers erg behulpzaam en kon ik met de bus naar Saqqez en daar vandaan de bus naar hier nemen. Het is altijd maar weer afwachten of dat soepel loopt, maar waarempel. Het was een mooie busreis, waarbij ik in een dorp 2 struisvogels zag (?) en het laatste stuk prachtig was, dwars door de bergen.

Sanandaj ligt in de provincie Koerdistan en dat is te zien aan de kleding. Lekker Volendamse broeken. Ik kwam 3 meisjes tegen die prachtig gekleed waren. Traditionele kleding, zo vertelden ze me. Ze vonden het leuk om die te dragen. Overigens waren ze van mening dat het niet mogelijk was dat ik daar alleen was, zeker niet omdat ik de taal niet spreek.

TABRIZ

Hiervoor was ik dus in Tabriz. Het was er een stuk frisser dan elders. Heerlijk een beetje normale temperaturen ipv 35 graden. Met een mannetje met auto bezocht ik Kandovan. Een dorp waar de mensen nog steeds in grotwoningen wonen. Best wel toeristisch, maar dan op de Iraanse manier. Geen kaarten, geen souvenirs, maar noten, kruiden en honing. 

QAZVIN

In Qazvin ben ik een dagje met gids en chauffeur Jousef op pad geweest. Een 40 jarige  atheïst wat dan wel weer bijzonder is. Van de 10 uur die we samen hebben doorgebracht, hebben we er 9 uur van gekletst. Dat ene uur klom ik naar de overblijfselen van Alamut Castle. Wat er nog van over was, werd lelijk beschermd door golfplaten en een stalen constructie, maar het ging om het idee. Onderweg nog een stukje gewandeld en getuige geweest van de walnoten oogst. De noten worden uit de boom geslagen (vaak klimt er een man in de boom) omdat ze anders door de beesten worden opgegeten. De hele familie doet er gezellig aan mee. 

GELD

Het geld is nogal een ding. Om kort te gaan, je hebt rial, de officiële munt eenheid. 100.000 is ongever €3. Dat is voor mij al een hele uitdaging, maar te doen na een paar dagen, ware het niet dat ze hier alles in tomen zeggen en schrijven en 10.000 tomen = 100.000 rial. Dan ben je me dus kwijt. Kleine bijkomstigheid is ook dat ze getallen op hun eigen wijze schrijven en niet onze Arabische cijfers gebruiken. Ik loop dus met dikke pakken geld rond, wat me ook wel weer het gevoel geeft miljonair te zijn.

ETEN

Als vegetariër is het hier niet echt makkelijk. De eerste dagen werd er nog heerlijk voor me gekookt, maar in de restaurants is het wel anders. Hoewel ik soms wel iets voor elkaar krijg, was het antwoord vanavond: nee, dat hebben we niet. Gelukkig stond er ook salade en aardappels op het menu. Als voorgerecht, maar oké. Ik kreeg een plastic bakje met salade(kon zo van de appie zijn) en een paar gebakken schijfjes aarappel. Ach, mijn maag is weer gevuld en samen met de afwezigheid van alcohol moet dit toch ook voor wat welkom gewichtsverlies zorgen. Het goede nieuws is, dat ik zojuist een falaffel tent zag. Ik wist dat ze in dit land moesten zijn, maar had er nog geen gespot, dus ik weet wat ik morgen ga eten.